Trochę mnie...

Kochani,

Odkąd wróciłam do pisania bloga, staram się otwarcie mówic o tym co dla mnie cenne i ważne. Szczerze dzielę się z Wami zarówno  tym co sprawia, że czuję sie szczęśliwa, jak i tym co czasem mi to poczucie szczęścia odbiera ( ku przestrodze;). I wcale nie robię tego po to by kogoś pouczac , czy pokazac jaka jestem mądra, ale po to by dac Wam powód do własnych przemysleń i refleksji nad swoim życiem. Moim pragnieniem nie jest stworzenie wizerunku osoby doskonałej , ani zgromadzenie rzeszy fanów, ale zwrócenie uwagi na to, o czym we współczesnym świecie tak często zapominanamy. Pragnę wspólnie z moimi Czytelnikami, odkrywac prawdziwy sens ziemskiego życia i każdego dnia uczyc się, jak byc lepszym człowiekem.

Wiem, że piszę czasem trochę tajemniczo... ale jak wiecie, w życiu  nic nie dzieje się  bez powodu. To, że poruszam takie a nie inne tematy, wyznaje takie a nie inne przekonania, publikuję własnie taką a nie inną muzykę czy poezję, czy w końcu to, że w zamieszczanych przeze mnie  tekstach  coraz częściej pojawia sie słowo Bóg, ma swoja przyczynę. Dziś nie jestem jeszcze gotowa by otwarcie napisac o tym co takiego wydarzyło sie w moim życiu... ale wierzę, że jeśli kiedyś zapragnę sie tym z Wami podzielic , wówczas zrozumiecie...

Jedno jest pewne, odkryłam w swoim życiu Boga i nie boję się już otwarcie o tym mówic. Wręcz przeciwnie...mam wielką potrzebę by mówic o Nim coraz więcej.  Więc jeśli ktos nie jest na to przygotowany, ma jeszcze czas by się wycofac...( w końcu nie piszę dla wszystkich i nie każdemu musi podobac się to co mysle i czuję). 

Mój blog nie jest ( i nie będzie ) o tym jak robic karierę i odnieśc w zyciu zawodowy sukces ( na ten temat istnieje ich już całe mnóstwo), ale o tym jak jak życ by kariera nie przesłoniła nam tego co od niej ważniejsze, a słowo sukces nabrało zupełnie innego wymiaru...

To blog dla tych , którzy czują potrzebę zmiany...
Dla tych, którzy nie boja sie obudzic.


Z pozdrowieniami
Edyta